N. De onderzoeken zijn achter de rug!

Zoals ik eerder al schreef, heeft mijn oudste dochter een ontwikkelingsachterstand. 
Momenteel zijn alle onderzoeken geweest en wachten we op de uitslag (die krijgen we 2 maart). 

Het eerste onderzoek was een observatie bij hun. Wij hadden een gesprek met een mevrouw en N. ging in dezelfde ruimte spelen met een andere mevrouw. 
Deze observatie was in een speelkamer. Stel je voor: een ruimte van krap vier bij vier, ramvol met speelgoed, een zandbak én een watertafel. N. wist niet waar ze moest kijken. Spelen in het keukentje, met de spelletjes, met het zand. Het arme kind was overdonderd door zoveel speelgoed. Gelukkig heeft ze zich er goed doorheen geslagen. In het gesprek met ons werd ondermeer gevraagd wat er bij ons in de familie aan 'afwijkingen' voorkomt, hoe de zwangerschap was gegaan en nog meer vragen die me nu eerlijk gezegd een beetje ontschoten zijn. Er komt ook zoveel op je af. 

Het tweede onderzoek was een observatie bij de fysiotherapeut. N. moest allemaal oefeningen doen, ze vond het erg leuk. De fysiotherapeute gaf aan dat N. eerder in de leeftijdscategorie 4 - 4.5 jaar zit dan in de 3.5 - 4 jaar. Een goede opkikker, ze loopt tenminste niet overal achter in! Overigens zien ze dit bij de peuterspeelzaal anders, daar geven ze aan dat ze met voornamelijk de grove motoriek behoorlijk achterloopt. Ze kan bijvoorbeeld niet met twee handen tegelijk zwaaien boven haar hoofd. Haar hele bovenlichaam zweeft dan heen en weer. We zullen dit dus twee maart gaan bespreken. 

Het derde onderzoek was een spelobservatie bij ons thuis. Hoe speelt N. met haar zusje, met ons en alleen. 
Uit dit onderzoek kwam onder meer dat N. eigenlijk geen sociale remmingen heeft naar vreemden toe. Ze ging meteen naar die mevrouw toe (die ze één keer eerder heeft gezien en waarmee ze toen ook gespeeld heeft) en wou dat zij met haar ging spelen / N. wou samen met haar spelen. Zij gaf aan dat ze hierin toch wel aan een vorm van autisme denkt. Daar schrik je dan toch wel een beetje van! De dames gaan straks, samen me de fysiotherapeut en de mevrouw die de peuterspeelzaalobservatie heeft gedaan (hier hebben wij nog geen uitslag van gekregen) overleggen of een extra autismetest misschien nog nodig is. 

Daarna kwamen nog twee intelligentietesten, beide duurden een uu. Hier zag ik zelf best wel tegenop. N. is echt wel pienter, snapt alles wat je zegt, maar kan zich heel slecht concentreren bij een opgelegde taak. Als je haar gewoon haar gang laat gaan, kan ze zich rustig een kwartier/twintig minuten minimaal goed bezighouden. Je snapt dus waar ik bang voor was. Gelukkig waren mijn angsten redelijk ongegrond!! Omdat de taakjes die ze moest doen goed afgewisseld werden, had ze steeds wat nieuws om zich op te concentreren en dat ging dus goed. Mevrouw gaf wel aan dat, hoe moeilijker de taakjes werden, hoe moeilijker N. zich kon concentreren, dan wilde ze weer wat anders gaan doen. Lijkt mij op zich een redelijk normale reactie. Als ik iets moeilijk vind, ga ik ook liever iets doen wat ik leuk vind om te doen.

De logopedietest hoefde N. niet te doen omdat ze al twee keer per week naar de logo gaat en zij haar net had getest. Dat scheelde weer een test. 

Vervolgens nog een uitgebreid gesprek waarin dieper werd ingegaan op N. van conceptie tot en met nu. Echt alles wilde ze weten en het was dan ook een heel vermoeiend gesprek.

Nu maar afwachten tot twee maart.... ben benieuwd wat we te horen krijgen. Kan N. naar een reguliere basisschool of is het toch beter als ze naar bijzonder onderwijs gaat? Tijdens de zwangerschap gaven we aan dat een kindje met een beperking net zo welkom is als een kindje zonder beperking. Als je dan denkt dat je een gezond 'normaal' kindje krijgt, dan is het toch een klap als dit niet zo blijkt te zijn. Hier heb ik het soms wel moeilijk mee :( al houd ik natuurlijk nog evenveel van haar als anders. Ook denk ik vaak, overkomt ons dit? Het gaat ons toch niet gebeuren dat ons kind naar bijzonder onderwijs moet? Maar dan weet ik al snel dat ik voor mijn beide kinderen het beste wil. En als dat bijzonder onderwijs is? Dan doen we dat en dan gaan we ons daar 200% voor inzetten.